Doet de beurs een “Wile E. Coyote”?
Afgelopen weekend mengde Amerika zich door Operation Big Hammer direct in het conflict tussen Israël en Iran. Logischerwijs ging de beurs hierdoor op maandag….omhoog. Gedraagt de beurs zich niet een beetje als Wile E. Coyote, de sidekick van Road Runner?
Wile E. Coyote rent altijd nog even boven de afgrond door, tot hij beseft dat hij geen vaste grond meer onder de voeten heeft. En de aanval op Iran is zeker niet de enige reden waarom de fundamenten onder de beurs mogelijk wat wankel zijn.
Deze punten staan ook nog op het lijstje:
- Aanhoudende onzekerheid over de hoogte en impact van handelstarieven.
- Relatief hoge rente in combinatie met oplopende staatsschulden.
- Hoge aandelenwaarderingen (de forward P/E van de S&P 500 is nu ~ 23, tegenover een tienjarig gemiddelde van 20)
- Afnemende economische groei en een reële kans op recessie.
- Inflatie en onduidelijkheid over het aantal renteverlagingen door de Fed.
Desondanks staat de S&P 500 nog maar 2% onder de all time high…
Of is het glas toch halfvol?
De positieve kijk is dat de beurs dus nog verder kan stijgen bij goed nieuws over een van deze onderwerpen. Bovendien staat de Amerikaanse economie er nog prima voor, waren de bedrijfsresultaten tot nu toe gemiddeld prima en staan we nog maar aan het begin van alle A.I. ontwikkelingen.
De obligatiemarkt vertelt echter een iets ander verhaal; daar is het glas eerder half leeg. De rentes op Amerikaanse staatsobligaties blijven relatief hoog, waaruit blijkt dat obligatiebeleggers zich zorgen maken over de oplopende schulden en Trumps Big Beautiful Bill.
Een Amerikaanse vermogensbeheerder kwam met de volgende vergelijking: Trump is de S&P 500 en Musk de obligatiemarkt. Donald Trump viert namelijk direct feest bij elk meevallend cijfer en Musk maakt zich meer zorgen over de structurele begrotingstekorten.
Wile E. Coyote en twee andere stripfiguren. Bron: Grok, gecreëerd door xAI.
Wie heeft gelijk?
Wie het bij het rechte eind heeft, moet nog blijken. Wat nog wel even kan duren. De effecten van de handelstarieven, Trumps wens om meer in Amerika te produceren en de aanval in Iran worden wellicht pas na maanden of zelfs jaren duidelijk.
Terecht zei Powell bij de laatste Fed-vergadering dan ook:
“We haven’t been through a situation like this, and I think we have to be humble about our ability to forecast it”.
Na zes maanden Trump zijn we wel aan vakantie toe
Door het Witte Huis worden we ondertussen ook figuurlijk gebombardeerd met nieuws en aankondigingen, waardoor het morgen allemaal weer anders kan zijn. Slopend voor handelaren en actieve beleggers.
Gelukkig is het bijna vakantie – waarover ik laatst een leuke vergelijking met beleggen las in een blog.
Denk aan je leukste vakantie van de afgelopen tien jaar. Waar was het? Wat deed je? Waar sliep je?
Ook al was het fantastisch, de kans is groot dat er ergens een nóg mooiere bestemming was, met beter eten en nog leukere uitjes.
Maar toch, het was een geweldige vakantie. Het was ook zeker niet beter geworden als je de hele tijd erover na had gedacht hoe het nog leuker had kunnen zijn.
Zo is het ook met beleggen: het kan altijd beter, je had altijd meer hiervan en minder daarvan moeten kopen. Of eerder, of juist later.
Maar door daar continu aan te denken wordt je geen betere belegger. Zorg voor veel spreiding, neem het risico dat bij je past, beleg regelmatig en houd de kosten laag.
Dan is de kans groot dat je portefeulle op lange termijn in waarde toeneemt – niet zo snel als Road Runner, maar belangrijker, je minimaliseert de kans op een Wile E. Coyote-achtig einde.
Dit artikel is geschreven door Erik Mauritz, senior advisor bij Trade Republic.
